Geboren te Poelkapelle op 8 augustus 1928.
Overleden te Brugge op 2 augustus 2005.
Frans was de zoon van Henri Pecceu en Stephanie Branders.
Hij trouwde met Maria Vandenbussche op 14 april 1955 in Oostkerke nabij Diksmuide. Het echtbaar kreeg vijf zonen: Jozef, Luc, Eric, Roger en Patrick.
Frans is om den brode als landbouwer in Poelkapelle begonnen. In 1967 kwam hij met zijn gezin naar de Torhoutse wijk Don Bosco wonen. Hij ging aan de slag bij de "Nationale Maatschappij voor den Kleinen Landeigendom", die in 1970 – bij de invoering van de wet op de ruilverkaveling – een nieuwe naam kreeg: de "Nationale Landmaatschappij".
Aanvankelijk trok Frans mee met de landmeters van de Landmaatschappij, later deed hij bediendenwerk – tot aan zijn pensioen in 1993. De Landmaatschappij stond in voor sociale huisvesting en landontwikkeling.
Hij was ook de pionier van het tijdschrift "De Groene Schakel", waarmee hij probeerde de mensen uit zijn omgeving dichter bij elkaar te brengen.
In zijn vrije tijd was Frans misdienaar in de kerk van Don Bosco, wijkmeester van de KWB-afdeling van de wijk, stadsgids en liefhebber van het opnemen van videofilms (voorheen Super 8). Net als Maria was hij destijds ook bestuurslid van Ziekenzorg Don Bosco geweest.
Frans was ook steeds mee met de laatste technologie-ontwikkelingen. Nieuwe technologieën waren zijn ding.
In het jaar 1959 maakte hij een studie over "het verdrag van Rome" waarmee hij de eerste prijs behaalde.
De eredienst voor de begrafenis van Frans Pecceu ging door in de Don Bosco kerk te Torhout op zaterdag 6 augustus 2005.
In 1959 nam Frans deel aan een wedstrijd uitgeschreven door de provincie West-Vlaanderen; zijn werk werd er met de eerste prijs bekroond.
Ziehier de inleiding van dit werk, het originele stuk is terug te vinden in de bibliotheek van de provincie West-Vlaanderen:
"Wanneer na wereldoorlog nr II Europa zwaar gehavend uit het strijdgewoel te voorschijn kwam, kon men reeds een streven, zij het dan op beperkte schaal, naar samenwerking op Europees vlak vaststellen.
Een tol- en politieke Unie met benaming Benelux, werd te Londen door de uitgeweken regeringen van Nederland, België en Luxemburg opgericht en op 29 Oktober ondertekend.
Ingevolge het voorstel van de Amerikaanse Staatssecretaris G. Marschall tot Amerikaanse hulp aan het verarmde Europa, werd op 16 April 1948 een conventie ondertekend tussen 17 Europese naties (België, Nederland, Luxemburg, Frankrijk, West-Duitsland, Italië, het Verenigd Koninkrijk, Zweden en Zwitserland), de Europese Organisatie voor Economische Samenwerking, die heden ten dage steeds een, zij het dan meer raadgevende en coördinerende, taak vervult.
Op 9 Mei 1950 besloten Frankrijk, Duitsland, Italië, België, Nederland en Luxemburg tot oprichting van een Gemeenschap voor Kolen en Staal, die op 10 Augustus 1952 in werking is getreden. In februari-mei 1953 werden alle douanerechten en andere belemmeringen op verhandelingen van kolen en staal tussen de 6 landen afgeschaft.
De instelling van de Hoge Autoriteit voor kolen en staal, eerste uitvoerend Europees orgaan, was tevens een beslissende stap in de richting van de Europese samenwerking.
De integratie schrijdt voort, en op 25 Maart 1955 werden te Rome door de regeringen der landen van de Kolen- en Staalgemeenschap de verdragen tot oprichting van Euratom en van de Gemeenschappelijke Markt ondertekend.
En het is speciaal in het kader van de Gemeenschappelijke Markt, die op 1 Januari 1959 in voege is getreden, dat we de toestand en de toekomstmogelijkheden van de West-Vlaamse landbouw willen onderzoeken.
Ongetwijfeld, de talloze en wisselvallige factoren die de landbouw beïnvloeden enerzijds, het nog niet nader omschreven gemeenschappelijk landbouwbeleid anderzijds, vergemakkelijken die taak niet. Het is dan ook niet de bedoeling het monopolie van volledigheid of onfeilbaarheid op te eisen. Alleen een poging om, uitgaande van zoveel mogelijk verzamelde gegevens, een realistische studie aan het probleem te wijden.
Ik zou me tevreden achten mocht deze studie ertoe bijdragen de inschakeling van de West-Vlaamse landbouw in de Gemeenschappelijke Markt, zo uitgebreid als genuanceerd, zo vlot mogelijk te laten verlopen"
Door priester Jan Duyvejonck
In de Weekbode van april 2005 stond er zo’n mooie foto ter gelegenheid van het gouden huwelijksjubileum van Frans en Maria. Daaronder stond geschreven: “de gouden jubilarissen samen met hun kroostrijke familie en de burgemeester en de afvaardiging van het stadsbestuur.”
Als we dezelfde foto op vandaag zouden willen overdoen, dan zou één van de centrale figuren er niet meer op staan. Want Frans is van ons heengegaan.
Niet dat Frans ervan genoot om de centrale figuur te zijn of in de belangstelling te staan… Het tegendeel is waar: ieder die Frans heeft gekend weet dat hij zeer bescheiden van aard was. Dat hij liever anderen op de voorgrond liet treden. Dat hij zich nooit opdrong.
Maar die dag was hij er graag bij en zag hij er gelukkig uit. Naar die dag had hij lang uitgezien – in hoop en in vrees dat hij die nog zou mogen meemaken. Naar dat jubileum in april heeft Frans toegeleefd in een bundeling van z’n laatste krachten.
Maria verliest nu haar Frans. Gedurende die 50 jaar huwelijksleven hebben jullie alles met elkaar gedeeld: vreugde en verdriet, lief en leed.
De kinderen verliezen hun pa. Hij heeft voor jullie gewerkt om – samen met moeder – z’n
5 zonen groot te brengen. Pa wilde jullie graag gelukkig zien.
De kleinkinderen verliezen hun opa of pépé die jullie graag zag komen en altijd voor jullie klaar stond.
De parochie van Don Bosco verliest een trouwe kerkganger en iemand die zich heeft ingezet voor het parochiale leven en de verenigingen. In de parochieraad. In KWB als voormalig wijkmeester. Als lid van KBG. Als bestuurslid van Ziekenzorg, de vereniging waarvan hij gedurende 8 jaar de uiterst consencieuze penningmeester was. Hij is gids geweest in Torhout en vaandeldrager van de Jongelingskring. Voor de geburen organiseerde hij indertijd regelmatig een uitstap met grote kennis over de bezienswaardigheden. Hij was mijnheer Van Holder zeer genegen en stond hem bij met raad en daad. Een stille werker die er altijd was en waarop je altijd kon rekenen. Een mens van eerder weinig woorden. Maar alles wat Frans deed, nam hij zeer ter harte.
Door de omstandigheden van de oorlog had Frans in z’n jeugd niet de nodige kansen gekregen op studeren. Maar hij was zeer weetgierig en technisch aangelegd en door zelfstudie werkte hij zichzelf op en kon hij aan de slag bij de Landmaatschappij, alwaar men hem in 1993 niet graag met pensioen zag gaan, maar liever nog wat langer had gehouden.
Ook thuis was Frans altijd bezig.
- Met lezen en studeren. Om bij te leren. Om op de hoogte blijven - via het nieuws op radio en tv. - van wat er gebeurde in de wereld.
- Z’n interesse ging ook uit naar de nieuwste technieken, waar hij als de kippen bij was om zich die aan te schaffen. Zelfs toen hij met pensioen ging, was het eerste wat hij deed een computer kopen.
- Vroegere jaren heeft hij veel gefotografeerd en gefilmd. Hij verzamelde allerlei knipsels in mappen en archieven. Het was alsof hij de tijd wilde vastleggen en vasthouden.
- Als boerenzoon is hij echter ook altijd een mens van de natuur gebleven. Hij hield van z’n tuin en leefde verbonden met het land, waarop hij aardappelen en groenten kweekte. En de talloze konijntjes van zijn kweek werden door moeder in de pot op tafel gebracht.
- Gedurende vele jaren was hij – tezamen met z’n twee vrienden Gentiel en Cyriel – de trouwe misdienaar bij de uitvaarten hier in de kerk van Don Bosco. Gentiel en Cyriel hebben vandaag de plaats van Frans in hun midden opengelaten.
Gedurende de 7 jaren van z’n ziekte en de vele behandelingen heeft hij nooit geklaagd. Geen onverdroten woord kwam over z’n lippen. Hij deed voort. Hij hield de moed erin. Hij trok zich op aan de positieve dingen in het leven. Zoals de geboorte van Fran, z’n jongste kleinkind. Hij was dankbaar dat hij dàt nog mocht meemaken: het jonge leven in z’n zwak geworden armen. Want het werd steeds duidelijker dat voor Frans de tijd gekomen was…
Moge het woord van de Heer uit het evangelie nu voor hem werkelijkheid worden. Dat de Heer nu tegen hem moge zeggen: Frans, je hebt je best gedaan. Kom nu maar bij mij, jij goede en trouwe dienaar. Wees deelgenoot van mijn leven. Want je hebt me ontmoet en bemind in alles en allen.
In 1959 nam Frans deel aan een wedstrijd uitgeschreven door de provincie West-Vlaanderen; zijn werk werd er met de eerste prijs bekroond.
Ziehier de inleiding van dit werk, het originele stuk is terug te vinden in de bibliotheek van de provincie West-Vlaanderen:
Wanneer na wereldoorlog nr II Europa zwaar gehavend uit het strijdgewoel te voorschijn kwam, kon men reeds een streven, zij het dan op beperkte schaal, naar samenwerking op Europees vlak vaststellen.
Een tol- en politieke Unie met benaming Benelux, werd te Londen door de uitgeweken regeringen van Nederland, België en Luxemburg opgericht en op 29 Oktober ondertekend.
Ingevolge het voorstel van de Amerikaanse Staatssecretaris G. Marschall tot Amerikaanse hulp aan het verarmde Europa, werd op 16 April 1948 een conventie ondertekend tussen 17 Europese naties (België, Nederland, Luxemburg, Frankrijk, West-Duitsland, Italië, het Verenigd Koninkrijk, Zweden en Zwitserland), de Europese Organisatie voor Economische Samenwerking, die heden ten dage steeds een, zij het dan meer raadgevende en coördinerende, taak vervult.
Op 9 Mei 1950 besloten Frankrijk, Duitsland, Italië, België, Nederland en Luxemburg tot oprichting van een Gemeenschap voor Kolen en Staal, die op 10 Augustus 1952 in werking is getreden. In februari-mei 1953 werden alle douanerechten en andere belemmeringen op verhandelingen van kolen en staal tussen de 6 landen afgeschaft.
De instelling van de Hoge Autoriteit voor kolen en staal, eerste uitvoerend Europees orgaan, was tevens een beslissende stap in de richting van de Europese samenwerking.
De integratie schrijdt voort, en op 25 Maart 1955 werden te Rome door de regeringen der landen van de Kolen- en Staalgemeenschap de verdragen tot oprichting van Euratom en van de Gemeenschappelijke Markt ondertekend.
En het is speciaal in het kader van de Gemeenschappelijke Markt, die op 1 Januari 1959 in voege is getreden, dat we de toestand en de toekomstmogelijkheden van de West-Vlaamse landbouw willen onderzoeken.
Ongetwijfeld, de talloze en wisselvallige factoren die de landbouw beïnvloeden enerzijds, het nog niet nader omschreven gemeenschappelijk landbouwbeleid anderzijds, vergemakkelijken die taak niet. Het is dan ook niet de bedoeling het monopolie van volledigheid of onfeilbaarheid op te eisen. Alleen een poging om, uitgaande van zoveel mogelijk verzamelde gegevens, een realistische studie aan het probleem te wijden.
Ik zou me tevreden achten mocht deze studie ertoe bijdragen de inschakeling van de West-Vlaamse landbouw in de Gemeenschappelijke Markt, zo uitgebreid als genuanceerd, zo vlot mogelijk te laten verlopen
